Je maakt wat mee met cursisten

2017-05-16

Solliciteren, na 21 jaar

Ze kwam in de eerste les gekleed in een lange rok. Als enige. Lang, slank, wat rossig haar en een smal gezicht dat verraadde dat ze al het nodige had meegemaakt. “Van een zekere leeftijd” en erg bescheiden. Ze kwam uit de zorg maar wilde graag een andere, liefst administratieve baan. En daarom begon ze aan de opleiding.
 
Hoewel anders ingeschat door mij, ging het haar bijzonder goed af. Ze deed serieus haar best om de opleiding tot een goed einde te brengen, maar moest er hard voor werken. Maar het lukte: een gemiddelde van 9 voor Telefoniste/receptioniste mocht er wezen. En dus ging ze door met Administratief. Excel lag haar erg goed en ze haalde prompt een 10. Tijdens een les Bedrijfsrekenen kwam ze ’s morgens wat schuchter, nerveus binnen. Tegelijkertijd viel me haar lichte make-up op en een wat vlotter jurkje dan ik gewend was van haar. Ik vroeg of er iets was.” Eh, ja. Ik heb vanmiddag om half drie een sollicitatiegesprek.” Een aantal andere cursisten viel de mond haast open van verbazing. “O,” zei ik, “en wanneer was je laatste sollicitatiegesprek?” “Nou, ik geloof zo’n 21 jaar geleden…”
 
Ik liet haar naar haar plaats gaan en stelde aan de groep voor om een rollenspel van een sollicitatiegesprek met haar te doen. Iedereen was meteen enthousiast, en ook haar leek het wel wat. Ze legde de groep even uit wat de vacature inhield en vervolgens zette ik haar 5 minuten op de gang om zich voor te bereiden. Ondertussen was een andere cursiste bereid de rol van hoofd van de afdeling te spelen, en zelf nam ik de rol van personeelsfunctionaris op me. Tafels werden neer gezet in het midden van de zaal, waaromheen de rest van de cursisten met pen en papier klaar zat om aantekeningen te maken.
 
Ze kwam binnen, en een beetje beduusd van de setting ging ze meteen zitten. Het gesprek verliep een beetje stroef, maar werd door iedereen toch als positief ervaren.
De evaluatie van het gesprek werd gedaan met behulp van een flipover, waarop ik alle opmerkingen schreef die er werden gemaakt. Ze was overdonderd door het grote aantal opmerkingen maar gaf aan erg blij te zijn met deze oefening. Een cursiste bood aan de flipovervellen uit te typen en aan de andere cursisten te mailen. Met haar spraken we af dat ze mij ’s middags zou bellen hoe het gesprek was verlopen.
 
Het was bijna 17.00 uur toen bij mij thuis de telefoon ging: ze had de baan! Ze kon het bijna niet geloven.
De les daarop werd de groep getrakteerd door haar. Zonder dat rollenspel had ze het nooit gered, dacht ze.
Inmiddels heeft ze de baan nog steeds. Haar uren zijn uitgebreid naar 26 uur per week en ze kan haar werk gedeeltelijk vanuit huis doen door met haar computer in te loggen.
 
Conservatief, bescheiden, van een zekere leeftijd. Het maakte niet uit. Ze had een nieuwe baan!
En voor Bedrijfsrekenen haalde ze een 9…